Derde dag van het rontje polder 13 oktober.
Door: Chris.
Blijf op de hoogte en volg Chris
13 Oktober 2013 | Nederland, Dronten
Ik ben gisteravond pas om 12 uur naar bed gegaan, omdat ik onze belevenissen wilde bijwerken op mijn blog. En de routes bijwerken om een wat zuiverder beeld te krijgen van de afstanden. Mijn nieuwe teller was niet goed afgesteld, ik hoop nu wel. De teller had de eerste dag 122 km daar had ik zelf al 118 van gemaakt maar via de roette planner kwam ik op 116 km en dat hou ik maar aan. Voor de tweede dag heb ik 105 en de fietsersbond 104. Dus dat lijkt er op. Telkens loopt de planner uit zijn spoor en moet ik hem opnieuw planen, en dat kost tijd. Om 6 uur vanmorgen gaat de wekker af. Mijn armen en benen voelen nog moe aan. Ik heb eigenlijk geen zin, wat onder de does wordt weggespoeld. Ik handel de gebruikelijke bezigheden af. Ontbijt, en mijn proviand klaarmaken. Mijn ontbijt bestaat uit een mengsel van melk met havermout, brinta, tarwezemelen, gebroken lijnzaad en een schep rozijnen om het lekker te maken. Volgens mij wel goed. De tassen vullen, ook met droge kleding want de berichten zijn niet zo goed. Zal wel meevallen denk ik dan. Gerrit Hoff komt tegen 8 uur aanfietsen. Hector waarschuwt. De buienradar voorspelt een spiraal van ellende. We vertrekken richting het Overijzelpad langs de spoorbaan. Nu via de Haringweg en Boudewijnlaan, naar het spoor. Langs het spoor is de wind tegen, en de spetters komen flink op gang. Tegen de dijk aan, bel ik Adrie om te vragen waar hij is. Het duurt steeds even voor Adrie opneemt, omdat zijn telefoon in een plastiek zak diep in zijn rugzak zit, als bescherming tegen de nattigheid. Aan dit ritueel ben ik zo langzamerhand wel gewend. Gewoon even door bellen. “Adrie, waar ben jij?””Ik ben net de spoortunnel gepasseerd”. “Wij staan er naast” Dus via de Stobbenweg naar de dijk en richting tunnel. Geen Adrie, dan maar de andere kant op. Zo ver wij denken, dat hij kan zijn doorgewandeld. Geen Adrie. Maar weer terug, de tunnel voorbij. Geen Adrie. Nu krijg ik het heen en weer. Ik bel maar weer. Het ritueel volgt. “Ik ben 300 meter voorbij de Oase”. Zo fietsen wij hem achterop. We drinken samen koffie, staand op het fietspad. We kwebbelen wat over deze fiets en wandel tocht. En over de weersverwachting, en hoe dit zich vandaag zal ontwikkelen. Vandaag zitten we onder die spiraal die niet veel goeds voorspeld. De wind is ook hard. En de regen zet door. Ik doe mijn poncho aan. We groeten Adrie en gaan zelf bij de Abertweg het bos weer in. Op de Stobbeweg, met de kop in de wind en regen. Langzaam zie ik de regendruppels langs mijn hoedrand glijden tot recht voor mijn neus en dan valt hij eraf. Steeds weer en steeds meer. De temperatuur is een graad of 7 C. het zal nog een graatje stijgen maar dat is het dan vandaag. Ik blijf wel droog en warm, heb 3 laagjes kleding en daarover een regenjack en die poncho. Ik blijf goed droog. De fietsbroek kan de regen goed aan en wordt niet koud. Ik heb nooit een regenbroek aan en vertrouw op mijn fietsbroek. Alleen mijn handschoenen zijn kletsnat en mijn schoenen en sokken ook. Achter Walibi langs is het luw maar de weg wat drassig wat afremt. Langs Doorhoud Mees is het bikkelen en worden we een aantal keren bijna van de weg geblazen. Waar zijn we mee bezig, we kijken elkaar eens aan en gaan door. Ik zeg, we gaan rechtsaf en niet naar de dijk, dan ontwijken we die tegen wind. Nee, zegt Gerrit, je zei dat we het stukje dijk tot Harderwijk nog moeten, dan is de polder echt een keer rond. Zo gedaan, en toch maar de kop in de wind. Dan voor de wind de polder in naar de Fuutenweg. Onder de brug in de Larserweg lunchen we tegen half een. Hier passeert ons nog een fietser, de enige vandaag. Mijn natte handschoenen stop ik weg. We zijn allebei nog goed warm, al zijn de voeten koud. Over een mooi fietspad langs het kanaal rijden we naar het natuurpark bij Lelystad. Bij mooi weer nog maar eens dit pad fietsen. Over slechte bobbel wegen die ook nog remming rijden, willen we door het park, naar de uitgang bij de Dronterweg. We vinden daar geen uitgang, en lijken verdwaalt in dit park. Adrie belt, ik mis zijn oproep, ik bel terug. Hij is thuis en doet droge sokken aan, om dan door wandelt naar de v.d. Hamlaan. Ik zeg dat we verdwaald zijn in het natuurpark, hij lacht. Het lijkt of we rondjes rijden. We gaan terug naar de hoofd ingang en richting Larserbos met wind en regen vol op kop, met van tijd tot tijd een windvlaag die je stil laat staan en van de weg wil blazen. Mijn hoedrand kan de druppels niet meer aan, het wordt een straaltje. Een sombere lucht beloofd dat het de rest van de dag zo zal blijven. Op de Lisdoddeweg hebben we de wind op zij en dat gaat beter en we houden zo veel mogelijk de luwte. Op het laatste stukje vd. Hamlaan probeert de wind ons nog van de weg te blazen, maar dat en de regen deert ons dan niet meer. Half 4 thuis, na 91 km. Droge kleren aan en een kop warme thee, wat een luxe. Anneke was met haar moeder naar de verjaardag van Tante Tinie en komt tegen 4 uur aangereden en zegt dat in het westen helemaal noodweer is geweest, en dat het rijden ook niet meeviel. Tegen half 5 wandelt Adrie binnen met een opgeblazen paraplu. Ook hij een kop thee dat warmt op. We kwebbelen wat over dit avontuur en dan komen er familie leden binnen. En ook de zoon van Adrie om zijn vader op te halen. Ik schenk de pelgrimswijn in die Adrie uit Spanje heeft mee genomen, die krijg ik van hem cadeau. In een 15 liter pak maar die krijgen we met 10 mensen niet op. Later verteld mijn broer Hans, na ons verdwaal verhaal in het wildpark, dat de uitgang bij de Dronterweg er niet meer is. Geen wonder!!! Het is gezellig na deze onstuimige dag. En het dak van het huis van Jean is weer een stukje dichterbij. We hebben deze drie dagen 116 + 104 + 91 km gefietst, dus totaal 311 km. En Adrie heeft 114 km gelopen in 3 dagen. Dus we hebben ruimschoots aan de uitdaging voldaan als je bedenkt dat een rondje Oostelijk Flevoland 94 km is. Adrie bedankt voor de uitdaging voor de steun onderweg en voor de wijn, De Vino Tinto de Peregrino. Ook iedereen die ons onderweg heeft ondersteunt, voor het huis en voor, nu het dak er op, voor Jean. Gerrit heel erg bedankt dat je 3 dagen met mij bent meegefietst en mij zo ook hebt gesteund. Het was gezellig. Ik zeg voor herhaling vatbaar. Ik heb ook van de tocht genoten, ondanks de natte voeten, en de windvlagen. Adrie en Gerrit, we houden contact.
-
14 Oktober 2013 - 12:08
Adrie Van 't Westende:
De derde wandeldag:
Roggebotsluis-Elburg-Bremerberg-Biddinghuizen-v.d. Hamlaan Dronten.
ik heb besloten wat later van start te gaan dan oorspronkelijk gepland. De weerberichten zijn echt heel slecht en dan loop je natuurlijk wat sneller dan gemiddeld. En ik had mijn schema ook al wat aan de ruime kant opgezet, dus brengt Trees mij om 08.00 uur naar Roggebot, waar ik om 08.30 uur mijn regenjack en broek aantrek en op pad ga. Het eerste stuk tot aan de Abbertweg zal ik behoorlijk in de luwte lopen, er staan genoeg bomen en groenstroken die de wind breken. Even voorbij de spoortunnel gaat mijn telefoon, het is Chris die vraagt waar ik ben. Moeilijk te zeggen waar precies, maar ik ben de spoortunnel al voorbij. En naar later blijkt ook de Stobbeweg al, want Chris belt 10 minuten later weer dat ze mij zoeken..... ik ben dan al een stukje voorbij de Oase. Dus zullen ze zo wel komen, en ja hoor, even later is het "goeiemorgen Adrie" en drinken we in de luwte samen koffie en eet ik een broodje. We hebben het over het weer en de route. Zelf heb ik, op een paar stukjes na, een route met wat beschutting door bomen en struiken. Later blijkt dat ik net voorbij de Abbertweg de stormwind vol van links over het Drontermeer op mij krijg en tegen dit weer is zelfs regenkleding niet bestand..... Op het Drontermeer zijn zelfs nog 3 man in een bootje in de weer om te proberen wat snoekbaars te vangen...., dan moet je toch wel een grote liefhebber zijn. Nou ja, die fietsers en wandelaar moeten toch ook wel en gaatje in hun..... regenkleding hebben! Maar, ik blijf lekker warm, dat komt natuurlijk ook door het tempo en omdat ik me half tegen de wind in moet spannen. Bij de Fazant doe ik een plasje, ook een hele onderneming met dit weer, en net als ik weer verder wil belt onze Arjen: "waar ben je?" Ik zeg dat ik over anderhalf uur bij de Bremerbergweg zal zijn, zij vertrekken nu uit Best en willen even langs komen.
Ik vervolg mijn weg en heb nu, op een kleinstukje bij Riviera Camping na, behoorlijk wat meer beschutting. Vorige week stond er bij de surfschool bij de Boschberg nog een soort grote partytent, als die er nu nog zou staan kan ik daar mooi even een broodje eten en nog een bakkie doen. Jawel hoor, hij staat er nog, klappert aan alle kanten, maar ik sta droog en uit de wind! Weer gaat de telefoon, het is Arjen weer ie zegt dat ze bij de Karekietweg zijn. Ze komen deze kant op en we spreken af bij de parkeerplaats van het Aquacentrum. Als ik daar aankom staat Arjen al onder een grote paraplu te wachten: hij gaat met me meelopen naar Biddinghuizen, wat leuk! Gezellig keuvelend lopen we het stukje dijk langs de Aquacamping en nemen vervolgens de Bremerbergweg. Daar lopen we voor de wind, dat scheelt een heel stuk en om even voor twee uur lopen we ons huis (voor deze keer maar de garage) op het Erf binnen. Ik heb nog ruim een uur voor ik volgens mijn oorspronkelijke schema weer op pad moet, dus mooi de tijd om droge kleren aan te trekken en lekker warm te worden. Barbara heeft eigengemaakte kippensoep mee, en dat gaat er natuurlijk wel in....!
En ik moet natuurlijk even aan de kleinkinderen vertellen waarom Opa aan het wandelen is....
Chris belt en zegt dat ze in het Natuurpark zijn, maar ze zijn verdwaald... en kunnen de uitgang niet vinden. Ja, en normaal gesproken kun je aan de stand van de zon wel zien welke kant je op moet, maar dat gaat nu even niet. Ik krijg een beetje medelijden met Chris en Gerrit, ze zullen wel koud zijn, want op de fiets vang je natuurlijk veel meer wind. ik zeg dat ze maar gauw naar huis moeten gaan, via de kortste weg, het is wel mooi geweest! Chris kijkt er van op dat ik toch nog lopend naar de v.d. Hamlaan wil, het geeft me een goed gevoel.
Om precies 3 uur vertrek ik voor mijn laatste etappe naar de v.d. Hamlaan. De Swifterweg gaat grotendeels voor de wind, maar op de Rietweg krijg ik steeds meer last van de windvlagen. En het blijft maar regenen.... Als ik de v.d. Hamlaan oploop krijg ik de wind schuin rechts voor, ik draai mijn stormparapluutje tegen de wind in en blijf zo toch nog redelijk beschut..... totdat net voor de bocht Moeder Natuur even laat weten dat zij de baas is en er met een luide knak een stangetje van mijn paraplu het begeeft. Dus moet ik de laatste 300 meter toch nog gehavend afleggen..... Even over half vijf loop ik bij Chris binnen, de mannen waren al om half vier binnen en zijn inmiddels al weer lekker doorgewarmd. Van Anneke krijg ik een heerlijk kopje thee aangeboden met een koek. Als even later de familie arriveert kan de "Vino Tinto Peregrino" open en toasten we op de goede afloop.
Ik heb 3 fantastisch mooi dagen gehad en erg genoten van mijn wandeling. Mooi dat je dan zo'n goed doel mee mag helpen ondersteunen. Jammer dat er niet meer respons was om mee te lopen of te fietsen.
Maar gelukkig vertelt Chris dat de teller voor Jean nog steeds door loopt, dus lijkt het dak nu toch echt wel dicht te komen.....
Chris en Anneke, heel erg bedankt voor de ontvangst en goede zorgen. Gerrit, het was leuk je te mogen ontmoeten en petje af dat je Chris 3 dagen lang hebt ondersteund! We houden contact...!
Verder wil ik iedereen bedanken die via mij Chris en Anneke hebben ondersteund in hun project: "een huis voor Jean..."
Wees er van overtuigd dat uw bijdrage goed terecht is gekomen!
met een hartelijke pelgrimsgroet,
Ultreia!
Adrie van 't Westende
-
14 Oktober 2013 - 13:12
Chris Huisman:
Ultreia, Adrie en voor iedere pelgrim die onderweg is, en dat zijn we allemaal.
Ik heb nog wat aan mijn bovenstaande verhaal toegevoegd.
Op dit blog komen nog wel wat verhalen tot we tegen het eind van het jaar deze sluiten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
