Bratislava

Vanmorgen op tijd vertrokken van de stadcamping in Wenen om mijn tocht te vervolgen. Zodra ik buiten de stad ben is het weer rustig, ik geniet van de stilte. Al gauw kom ik in een natuurgebied, er staan wat omleidingborden maar dat is aan mij niet besteed. Een fietser komt mij tegemoet en gebaart dat ik terug moet gaan omdat er beslist geen doorgang door het water is. Ik rij toch maar terug naar de borden en ga het bos in, vind geen omleidingborden meer, en kom na een flink eind door het bos te hebben gefietst een heel stuk verder weer op de dijk. Ik loop toch vast in het water, dan maar omgekeerd, en waarschijnlijk weer een verkeerde weg in geslagen want ik loop weer vast op water, maar nu ook links en rechts van het fietspad. Weer omgedraaid en zo een poos gezocht. Ondertussen kwam ik Duiders, Koreanen, Fransen en nog meer mensen van verschillende nationaliteiten tegen. Allemaal de weg kwijt en samen zoeken we een weg uit dit natuurgebied. Een snelle jongen bespaart ons nog meer omfietsen. Hij fietst vooruit en als wij op een kruising komen, komt hij al weer terug met de mededeling "wasser" Tot wij hem niet meer terug zien, en wij weten dat daar een doorgang is. In Hongarije, net voor Budapest spreek ik een man die daar ook gefietst heeft. Hij herkende mij. Zij hebben vertrouwd op hun GSM en hebben 40 meter tot hun knieën door het water gewaad en toen konden ze verder en geen 30 km voor niets omrijden. Wij fietsen wel die 30 km om. Ik vervolg mijn weg en zie dat daar boven het graanveld weer een leeuwerik hangt. Hij doet dat niet voor mij maar om een vrouwtje te paaien en zijn territorium af te bakkenen. Maar ik geniet er geweldig van. Dan is de natuur op zijn mooist. Dan is ineens alle stres weer vergeten. Later wilde ik met een pontje de Donau over om een Romeinse nederzetting te bekijken. Vaart het pontje nog niet wegens hoog water. Dit vind ik wel jammer maar om nu weer 20 km terug te fietsen en de brug te nemen zint me ook niet. Dus dan maar weer verder. De grens met Slowakije over, en daar zie ik een groot wit kasteel boven de stad. Een grote brug over en ik ben in Bratislava. Het fietspad ligt aan de zijkant van de brug en lager dan de rijweg. Aan de overkant wordt ik aangesproken door een vriendelijke man, Ik ben op mijn hoede en inderdaad blijkt het een bedelaar te zijn. Ik hield mijn spullen al in de gaten. Ik geef hem 2 euro maar hij wil meer en klampt mij steeds meer aan, hij wordt steeds strakker in zijn verhaal. Ik zeg vrij hard NO, en hij taait af en ik ga door. Het verkeer is hier minder prettig. Slechte fietspaden of helemaal geen fietspaden. Het verkeer is gevaarlijk. Ik vraag naar de camping, men ziet de naam en zegt dat is nog heel ver met de tram wel 20 minuten, een ander zegt wel 10 kilometer. In mijn route staat 2.5 km ten noordoosten van de brug. Rond 8 uur kom ik op de camping op 8 km afstand van de brug Morgen dan maar deze plaats bekijken. De camping is bewaakt en men krijgt een sleutel van de toiletten. Het advies is om mijn fiets in een afgesloten schuur te zetten. Nu eerst mijn potje koken. Naast mij staat een Renault kampeerbus. Met de Fransman die daarin huist maak ik een praatje. Hij kent wat Engels en we kunnen elkaar wat verstaanbaar maken. Hij heeft ook over de wereld gefietst maar vind zich zelf nu te oud, hij is 72 jaar. We wisselen wat wetenswaardigheden uit. En daarna mijn slaapzak in. Het is weer behoorlijk kouder geworden. Zo ongeveer 17 graden een groot verschil met een aantal dagen terug. Vandaag toch nog 107 km gefietst, wel met de wind in de rug.