Creutsburg aan de Werra.

Ik denk, ik ben laat. Naar nee alles rust nog om kwart over 7. Als ik terug kom uit de douche heeft de Engelsman zijn kopje thee al gezet en staat voor de tent er van te genieten. Het gezinnetje uit Noord Holland komt ook tot leven. De Engelsen hebben een tent waar je in kunt staan en ook de fietsen kunnen binnen staan, hij weegt maar 3 kilo. Aparte tent. Vergeet foto van te maken. Tegen 9 uur vertrek ik. De anderen zijn al weg. In Bad Salzungen wil ik koffie drinken bij het Gradierhaus. Ik zoek het in de stad. Een leuk stadje met een meertje in het centrum. Ik ga de Werra weer over en ineens sta ik voor het huis. Ik rij het pad op en zie het gezinnetje ook zitten. Ik drink koffie met een broodje. Hier zijn zoute baden waar je in kunt blijven drijven. We gaan elk ons weegs. Zij fietsen vandaag een 40 km en ik 80. We fietsen nog een keer met elkaar op. Dan doemen er witte bergen op. Afval bergen van de kalimijnen hier. Monte kali De stadjes volgen elkaar op. Op de fietsroute is het druk. Het is zondag. nog telkens mensen die vragen waarheen. Of waarvandaan. En dan is het altijd weer Super. Bij een bakker stop ik, ik wil een broodje. Er staan mensen te wachten tot de winkel open gaat. Een man vraagt ook weer en ik doe mijn verhaal.. Super. Wil je koffie en wat erbij. Ik kies 2 broodjes, dat was mijn bedoeling. En de man betaald. Hij moet zelf op ziekenbezoek. Verder door het Werradal kom ik onder de gigantisch hoge brug door van de A4 door. Dan weer gravel dan weer een bospad. Zelfs een keer een vlonder over 500 meter. Is eigenlijk afgesloten omdat hij. slecht is. Voor mij in de verte 2 fietsers met bepakking donkere figuurtjes. Als ik dichterbij kom lijken het wel, ja zeker het zijn 2 nonnen met bepakte fietsen. Al fietsend wapperen de lange rokken om hun heen. Ze stoppen en vragen mij in gebarentaal, hoe het kan dat Creuzburg daar ligt en dat de weg anders draait. Ik laat op de kaart zien dat, dat wel goed komt. Bij een oude brug staat een kapel daar gaan ze in. Ze zoeken de RK kerk ik denk om te overnachten bij de pastorie of zo. Het zijn Poolse nonnen. Een vrouw uit het stadje wijst hun de weg. Later als ik zit te eten op een terras lopen ze langs. Ik kijk naar hun en ze wuiven naar mij. Wie had dat ooit gedacht, Chrisje heeft sjans met een paar nonnen. Dit komt nooit meer goed, of wel? Ik bekijk nog even de oude burcht boven en ga naar de camping. Ik ben nu in het uiterste Zuidwesten van de oude DDR. Hier zou Bonifacius in 724 een kruis op de Burgberg hebben opgericht.