Gastvrijheid in Horni Lazany.

6 uur wakker, en ja dan komen de gewone dingen die te doen zijn. Om half 9 ben ik gepakt. En ga nog even wat bijwerken in mijn blog.. Mijn accu voor mijn Note ligt nog op kantoor. Maar deze is stipt 9 uur open. Een mooie camping in Konstantiynoviy Lazne in West Bohemen. Eerst weer even naar beneden het dorp in voor mijn ontbijt. Een paar broodjes met smeerkaas en jam en een liter melk. Dan op pad en meteen al een flinke klim. En zo blijft het de hele dag door gaan. Vandaag kom ik van ongeveer 400 meter en moet naar 780 meter en ga terug naar ongeveer. 400 meter en morgen weer op naar 820 meter het hoogste punt van de route. Er zijn vandaag een paar stukken bij die ik loop. En er zijn vandaag 9 klimmen. Waar ik zo nu en dan even moet stilstaan bij het prachtige uitzicht. Dat is voor mij altijd de beloning voor het klimmen. Hier enkele vervallen heren boerderijen die in de communistische tijd in onbruik zijn geraakt. Zo zie jat dit een welvarende streek geweest is. Ik drink koffie in het restaurant van het klooster, Klaster Tepla wat sinds 1193, 12 keer is geplunderd en 6 keer is afgebrand. Is gesloten in de communistische tijd. En nu weer wordt gerestaureerd. Een bejaarde Duitser met zijn vrouw die zitten te lunchen. Willen weten waarheen en waarvandaan. Supper mit eine hilfe motor?. Nee! Dan krijg ik een relatief vlak stuk. Want in zo een gebied is niets vlak. Voor Marianske Lazne geeft een prachtig uitzicht over West Bohemen. Deze plaats is een groot kuuroord met veel hotels en ziet er onderhouden uit. Er staan nog heel wat gebouwen in de steigers.Ik mis het mooie aangegeven uitzicht op deze plaats, maar ik ga niet terugklimmen. In deze plaats ontspringen 40 bronnen. En de schone lucht. Het is druk als ik na een scherpe afdaling in het stadje kom. Ik kijk even rond en wordt nagekeken door verschillende mensen. Dat zie ik regelmatig. Waar gaat die rare baardaap naar toe. Sommige vragen het ook. Ik bekijk nog de Russische otherdokxe kerk die hier in opdracht van een Tsaar in byzantijnse stijl is gebouwd. Na dit drukke stadje kom ik in een stil gebied en kom ik weinig mensen tegen. Zo nu en dan sta ik een poos stil om te genieten van de geluiden en de stilte van de natuur. En van tijd tot tijd staat er een leeuwerik zijn liedje ten beste te geven. Soms wel 4 om mij heen. Als ik een beetje in mineur ben en dit zangertje verheft zijn stem dan word ik direct weer opgewekt. De natuur heeft hier de overhand en het is vaak natuurlijk stil om mij heen geen auto geluiden. Ik kan daar een tijd stilstaand echt van genieten. Het is een mooi gebied met kleine dorpjes. Met hele typisch vakwerk gebouwen. Zoals Salajna waar een glas museum is waar je, je eigen glas kunt laten maken. Maar dat is nu dicht. In het café vraag ik of er een pension is of plaats voor mijn tent. Elk van de 5 gasten heeft wel een oplossing. Maar ik kan mijn tent daar niet zetten. Dan door en nog een paar keer vragen, kan ook niet. Dan in het plaatsje Horni Lazany bel ik aan bij een klein restaurantje. Nee, ze hebben geen pension zegt een mevrouw vanaf het balkon. Voor ik weg ben komt er een jonge man naar buiten en geeft aan dat ik mijn tent neer mag zetten in de tuin. De jonge man woont bij zijn opa en oma en is door hun opgevoed omdat zijn moeder dat niet kon. hij is donkerder. Zijn naam is Nerry. Hij bankt wat patat en braadworsten voor mij. Zijn vriendin en opa en oma komen er ook bij zitten. En ik word ontvangen als familie. Het is een hobby restaurant. Dit zijn de pareltjes in zo een tocht. Alles wordt voor je gedaan eten gemaakt, koffie, biertje. En voor niets. Ik gaf er wel wat voor. En ik schrijf wat in het gastenboek en wordt daarmee automatisch lid van Club-Farma-XX. Werk mijn blog bij met de WIVI die hij naar beneden haalt. Prima plaats.