Esztergom -toch weer rijden-

Vanmorgen vroeg wakker, met een hoofd vol zorgen hoe het nu verder moet. Ik hou me maar vast aan het gezegde van mijn dochter "het gaat zoals het gaat". Uit de veren dus en eerst neem ik maar een duik in het terminalzwembad die bij de camping ligt. Na een aantal baantjes in het zwavel houdende water gezwommen te hebben, wordt het wat helderder in mijn bovenkamer. En na het ontbijt ga ik op zoek naar een fietsenmaker. De fietsenmaker die mijn fiets goed bekijkt, vind het jammer maar kan mij niet helpen. Nee, dat lukt niet (Zo goed mogelijk in het Duits) Mijn reactie is "het moet:" En ik leg de nadruk dat mijn fiets van staal is en niet van aluminium. Na enig aandringen, word de baas geroepen. Ook deze kijkt moeilijk maar wil proberen of hij de breuk kan lassen. Kom om 12 uur maar terug. Met een zwaar gemoed laat ik mijn fiets achter en ga wat rondwandelen, ik vind toch nog een andere fiets voor als het lassen niet lukt, zie foto hiervan. Ik winkel nog wat. Ik moet nog een naald en draad hebben, want de zeemlap uit een van mijn fietsbroeken laat los en ik ben hem toch wel nodig. Ik wordt doorgestuurd naar een handwerk winkeltje waar ik via handen en voeten krijg wat ik hebben wil. Gisteren vertelde ik over het Nederlandse echtpaar dat naar Australië onderweg is. Zij wonen in Oostknollendam. En wat als grapje begint “wij komen wel even een bakkie bij je doen op de fiets”, is ten gevolge van de crisis, waardoor beide geen werk meer hebben, omgezet in dit plan. Een broer van Ellis woont bij Sydney. Eerst maar weer naar de camping en mijn tassen inpakken en alles opruimen, maar nog niet de tent inpakken, je weet maar nooit. Al heb ik toch wel redelijke moed. Om 12 uur ga ik naar de fietsenmaker, mijn fiets staat klaar. Nu een proefrondje fietsen, en ja...hoera.. het lijkt goed. Ik heb de heren hartelijk bedankt en de rekening van € 40,-- viel ook wel mee, ik deed er maar 20 euro fooi bij. Nu naar de camping en mijn spullen ophalen om mijn weg te vervolgen. Om 2 uur in de middag ben ik weer op de route. Het is een rustige middag. Het landschap is geleidelijk veranderd van polderland naar heuvelachtig en deze middag krijg ik een viertal pittige klimmen voor de kiezen. Mijn fiets gaat goed. Het geeft een goed gevoel dat ik deze klimmen zonder al te veel problemen heb kunnen doen. Mijn lijf houdt zich nu weer goed. Ik kan merken dat ik al vier weken training achter de rug heb. En ik voel mij ook goed, een heel verschil met 2 weken geleden. Dit geeft een vertrouwd gevoel en moed om verder te gaan. Het gebied waar ik nu doorfiets heeft veel druiven en grote wijnhuizen. De camping van Tát waar ik heen wil blijkt na veel navraag niet meer te bestaan. Waardoor ik verder moet naar Esztergom. Het begint al te schemeren tegen 8 uur in de avond. De route ben ik kwijt en volg de gewone borden maar. Eerst een parallelweg tot deze uitkomt op 2 kletsnatte karrensporen. Trek ik mijn fiets over de vangrail de autoweg op. Het is matig druk. En met flink de sokken erin en met licht aan speer ik naar het stadje. Hier kom ik pas om 9 uur bij een camping aan. Bij het restaurant zeggen ze vrolijk, u bent te laat, tot 7 uur kan je, je aanmelden daarna sluiten de camping. Na enig heen en weer gepraat met de restauranthouder, welke toch de eigenaar van de camping maar belt, mag ik toch de camping op. Ik bestel maar een pizza bij die goede man. Vandaag toch nog 84 km kunnen fietsen. Achter op de camping ligt nog het minste zand op het gras. Er zitten wel veel steekbeestje waardoor ik graag mijn tent in ga. Als het goed gaat ben ik morgen in Boedapest.