Ejpofice

Vannacht heeft de egel weer een bezoek in mijn tent gebracht. Ja, een Tsjechische egel in de voortent, maar niet zo lang want ik heb gisteravond het eten goed opgeborgen. En om half vijf een paar eksters die aan de vuilniszak zaten te pluizen, dus die had ik buiten laten liggen. Verder heb ik een goede nacht gehad en was vroeg in de benen en om half 9 klaar om te vertrekken. Als ik naar de receptie fiets komt een Duitse man een praatje maken, hij is heel nieuwsgierig. Op mijn verzoek maakt hij een foto van mij terwijl ik fiets. Ik moet nog even wachten want de receptie gaat om 9 uur open en daar ligt de batterij van mijn fototoestel op te laden. De dame komt om 10 uur onder veel excuses dat ze zich verslapen heeft. Wat moet ik doen, als ik boos word bederft dat mijn dag, dus zeg ik " geeft niet”. Daarna op de fiets en rijden maar...Het is even de weg zoeken om uit de stad te komen. Ineens fiets ik op een autosnelweg, hoe dat kwam weet ik nog steeds niet ik heb de aanwijzingen dacht ik goed gevolgd. Gelukkig is er een berde vluchtstrook. Ik ga door en kijk niet om, ik kan niet terug. Daar zie ik aan de andere kant van de vangrail een pad. Ik klim over de vangrail en mijn fiets met het hele hebben en houden erop trek ik er ook overheen. Alles zit er nog op. Het overwoekerde pad komt uit op een fietspad waarmee ik weer terug op de route kom. Komt een Praagenaar mij achterop en geeft aan dat ik net de andere kant op moet. We maken een praatje. Hij is een rondje aan het fietsen op deze zondagmorgen en wil wel een stuk met mij fietsen om de weg te wijzen. En dat is ook nog gezellig.
Ook ontmoette ik een stel Duitsers na en poos te hebben gekletst met elkaar wilde zij een foto van mij maken om aan hun Nederlandse vrienden te laten zien.
Bohemen is een ontzettend mooi gebied, maar ook hier wijk ik soms af van de route om een karrenspoor of zandpad te volgen om te kunnen genieten van de natuur. In de middag fiets ik op een weg met een nieuwe asfaltlaag. Het gaat bij het opstaande randje goed mis. Over het stuur ga ik over de kop en belandde in een diep sloot plof bovenop mij, mijn fiets. Daar lig ik dan, vast onder de fiets. Op dit moment niemand te zien. Gelukkig geen water in de sloot. Met geweld heb ik de fiets van me af weten te krijgen. In de knieën flinke gleuven en vingers beschadigd, en flink bloeden, maar ook de tassen zijn los geraakt. Fiets naar boven gebracht dan tas voor tas opgezocht en weer aan de fiets gehangen. De inhoud van mijn stuurtasje ligt verspreid door de sloot en dat is even zoeken. De laatste tas aan de fiets en omkijken of ik alles heb....... en daar gaat de fiets weer. 4 meter verder weer op de kop in de sloot. Ik was vergeten hem op slot te zettenen en het glooit hier iets. Weer opnieuw begonnen. Nu is mijn stuurtasje weer helemaal leeg. Alles gevonden, nog even controleren, ik heb alles, ik heb mijn portemonnee niet. Dus zoeken, gras polletje voor gras polletje op mijn beschadigde knieën door de sloot. Over 5 meter heb ik de sloot kaal geplukt, maar geen portemonnee. Nu weet ik het even niet meer. Ik probeer nu bij zinnen te komen rust ik wat uit in de kant van de sloot. Mijn hand gaat als vanzelf door het gras en met mijn middenvinger duw ik mijn portemonnee uit het gras..... Ik weet zeker dat ik hierbij een beetje hulp heb gehad. Ik kijk omhoog en denk "dank u wel" Opgelucht stap ik weer op de fiets en probeer of ik kan fietsen, het gaat goed. Na 2 km kom ik in een dorpje en loop een restaurant binnen en vraag wat doeken, ik krijg een dikke stapel servetten om mezelf wat schoon te maken, ik verzorg mijn wonden en doe er flink wat Betadiene op en verbind de wonden. Ik bestel een portie goulash. Later weer op de fiets merk ik dat er wat meer angst is. Het fietsen is dan niet fijn. De camping waar ik wil ovenachten is er niet meer dus op naar de volgende camping. Rond half 10 tent opgezet en even naar huis gebeld. Er is een kantine waar ik vis met patat bestel. Ook een Duits stel zit er te eten en drinken. Zij fietsen van Dresden naar Praag. Ook een Nederlander zit aan hun tafel, hij rijdt hier met de camper rond. Ik vertrouw hem niet, te veel praatjes. Naast mij staat een tentje met jonge mensen, op de fiets van het Roergebied naar Praag. Er wordt een kampvuur gemaakt door een stel jongens. Ik verzorg mijn wonden en doe trekzalf met verband op, het bijt maar ik wil geen ontsteking. Ik ga om 11 uur de slaapzak in.
De afstand was vandaag 107 km. Bij bewolkt weer en rond de 22 gr C.