Vilshofen

Vanmorgen al vroeg op pad. Het is mooi weer en zal warm worden. Dus ik zit om kwart voor 8 op de fiets. De beide Duitse stellen pakken ook in. Ze gaan een stuk met de trein, omdat ze volgens een gerucht niet langs Deggendorf kunnen wegens hoog water. Ik ga wel op de fiets en als ik tegen gehouden wordt kan ik altijd nog de trein pakken. Geruchten zijn niet altijd juist. Langs de dijken heeft men honderden vrachtwagens grint en gebroken basalt en puin gestort onder tegen de dijk aan. Ik kijk niet uit en rij met mijn achter wiel over zo een scherp stuk steen en ja hoor na 50 meter, plat. Mijn eerste lekke band. Zoek een schaduw op en plakken. Dit gaat niet direct goed, ik ben zuinig en gebruik eerst mijn oude plakkers maar die laten weer los. Ik krijg het toch voor elkaar. Hoe dichter ik bij Passau kom hoe meer overlast er is geweest van het water. Er zijn hele velden graan, maïs, bieten en wat al zo meer verloren gegaan. Maar ook huizen. En de geur van verrotting hangt langs de rivier is nadrukkelijk aanwezig. Bij Deggendorf is het inderdaad heftig geweest, maar ik kan gewoon door fietsen. Aan de overkant van de Donau ligt Fhisserdorf. Dit plaatsje is helemaal geëvacueerd geweest en heeft voor 90 % onder water gestaan, nu nog worden mensen geweerd. De politie staat op de brug en je mag er gewoon niet door als je daar niets te zoeken hebt. Ook de mensen die ik spreek zitten nog vol met verhalen. Over dijken die doorbraken, mensen die de oproep niet hadden gehoord om hun huis te verlaten. Bij een kiosk drink ik een appelsprudel en de oberin zit vol van de gebeurtenissen. Ze probeert het in hoog Duits te vertellen maar door de emotie vervalt ze telkens in het voor mij onverstaanbare Beiers. Haar dochter en kleinkinderen hadden de oproep tot evacuatie ook niet gehoord en moesten naar de 2 e verdieping van hun huis en daar zijn ze met een bootje weggehaald. Het hele huisraad is onbruikbaar geworden. Ze vertelt het met de tranen in de ogen.
In de loop van de dag wordt het ruim 36 graden en zeer vermoeiend om te fietsen. Toch nog 83 km afgelegd. Nu sta ik op een kleine camping bij een jachthaventje en beetje op een hoge plek die nog enigszins droog is. Het heeft hier ook onder water gestaan en alles is nog erg drassig. En die weeïge geur hangt hier ook. De beheerder is heel vriendelijk. Ik krijg een code voor de toiletten en de does. Ik kook mijn potje onder een overkapping waar ook mensen uit de jachtjes gezellig zitten te drinken. Het is nog 25 km naar Passau.
Ik ga zo mijn tent maar weer in want die kleine beestje steken akelig. Naast mij staat een Oostenrijker en die vind alles maar, slecht en drekkich en to warm en to kalt en niks goed. Oostenrijk is te duur, en Bratislava is gevaarlijk door zigeuners en Budapest is een rotstad enz. Moet je net bij Chrisje zijn, die doet net of hij het niet hoort en gaat dan zijn eigen gang. Tot de Oostenrijker een luisterend oor vind van iemand die het met hem eens is, naast mijn tent word nog een poosje verder geklaagd. Welterusten mensen tot morgen.