Batorove Kosihy

Vandaag heb ik 103 km gefietst. Ik vertrek op tijd uit Boedapest. Nog even een praatje gemaakt met de Duitse Hongaar, hij blijft praten over de opstand en zijn vlucht. En dat hij in de auto industrie in Duitsland terecht is gekomen. Wat goed geweest is. Als ik blijf vragen verteld hij door al is het de hele dag, en ik wil verder dus ik vraag maar niet meer, al interesseert het mij mateloos. Ik heb dag gezegd en ben gegaan, hij en zijn vrouw zwaaien mij na en hij blijft nog in de verte praten. Ik raak van de route en probeer mijn weg te vinden over karrensporen hobbelwegen, opgebroken wegen en door tunneltjes. Ineens zie ik dat ik mijn metalen Santiago schelpje verloren ben. Ik ga terug en zoek, maar vind hem niet terug. Gisteren dacht ik nog “het touwtje waar het aanhangt moet ik vervangen, dat is nu te laat. Eerste een stukje terug langs de Donau. Door het stadje Szentendre (is St. Andereas) waar veel toeristen rondlopen en het flink druk is. Dit is een Grieks orthodoxe enclave in het katholieke Hongarije. Een Duitse vrouw spreekt mij aan en vraagt waar ik vandaan kom en heen ga. Nadat ik verteld heb roept ze haar man en laat de groep de groep. En ik moet vertellen Dan weer over het eiland Szentendre Sziget tot Visegrad. Met een Zwitser die onderweg is naar Zurich, wissel ik ervaringen uit, hij zat op een camping dichter bij de binnen stad. Dan kom ik in Esztergom, even weer door de stad op zoek naar een kerk die ik niet kan vinden, en ook niet vind. Naar de brug over de Donau, dat de grens is tussen Hongarije en Slowakije. De brug over rij ik de stad Sturovo binnen waar ik bij een grote Spar boodschappen voor vandaag doe. Vandaar uit, NW gefietst. De toeristische route laat ik achter mij en kom op het platteland van Slowakije. Er wordt een aanvang gemaakt met de graanoogst. Weinig tot geen campings. Over vrij drukke wegen rij ik naar Batorove Kosihy. Het is niet heel prettig rijden op deze wegen. Ik vraag aan mensen naar een camping of pension maar men roept mij na, “Slowakia” Waarschijnlijk wil men zeggen, leer onze taal maar. Bij een kerk staan tenten en ik vraag voor een overnachting plaats. Het is een kinderkamp en de dame verwijst mij naar het pension in het centrum van het dorp. Ze verteld dat ze ook contacten hebben met een kerk in Nederland en dat er ook wel eens uitwisselingen zijn. In het centrum vraag ik bij de ijssalon. Die verwijst mij naar de bakker. Bij de bakkerij, dat kan niet missen er lopen telkens mensen in en uit met broden. Ik vraag aan de bakker of hij een pension heeft en in matig Duits verteld hij dat ik even moet wachten omdat hij het druk heeft en drukt mij een vers gebakken broodje in de hand. Een kwartier later sjouw ik mijn tassen naar boven op de kamer van € 15,-- met ontbijt. Met een heerlijk bed. Hoewel het wel warm is in de kamer. Ik hoor en ruik de bakker. Deze zal morgenochtend wel weer vers brood hebben. Heerlijk. Ik kook zelf geen potje maar eet in het naastgelegen plaatselijk restaurant. Je raad het niet. Voor € 6,-- had ik een goed diner met 2 biertjes. Omdat ik de Slowaakse taal niet kan lezen op het menu, en de eigenaar geen Engels spreekt, word er bij de andere tafel gevraagd of er iemand Engels kent, een jong meisje helpt mij met het menu. Zij kent Engels en kan uitleggen wat er op de menukaart staat. Tegenover bij de ijskraam neem ik een ijsje met 3 bolletjes voor 90 cent. En kom aan de praat met de eigenaar van de kraam. Hij vraagt of er werk te vinden is in Nederland. Ik zeg dat er ook veel Nederlanders werkeloos worden, dus er is weinig werk. We kwebbelen nog wat in de zwoele avond. Dan naar de kamer waar het warm is. Eigenlijk was het een rustige dag, met een graadje of 35. Mooi weer, wat heiig in de middag. Morgen maar weer verder.